CHP içi muhalefetmiş

15 Haziran 2011 Çarşamba, 08:27

MURAT YETKİN/Radikal

Baykal'ın eleştiri hakkı var, seçimde nefer gibi çalıştı. Seçimde CHP'ye karşı çalışanlar şimdi değişim rüzgârına karşı duruyor.

12 Haziran seçimi sonuçlarının CHP seçmenini de, yönetimini de mutlu etmediği açık. Hatta Meclis’e girebilen dört partiden bir tek CHP’nin mutsuz olduğu söylenebilir.

Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu örgütüne moral vermek için oy oranını arttırdığını, milletvekili sayısını arttırdığını vurgulasa da CHP’nin hedeflediği başarıyı yakalayamadığı açık.

Oysa Başbakan Tayyip Erdoğan, anayasayı tek başına yazacak Meclis çoğunluğuna ulaşamamış olsa da Türk siyasetinde yüzde 50 şeref defterine merhum Adnan Menderes ve Süleyman Demirel ardından adını yazdıran üçüncü politikacı oldu; böylelikle belki de kendisine 2012 ya da 2014’te cumhurbaşkanlığı, ya da başkanlık kapısını araladı.
MHP lideri Devlet Bahçeli, özellikle 12 Eylül 2010 referandumundan bu yana yüzde 10 barajı altına itilme hamleleri ile karşı karşıya idi. Yüzde 13 oyla yeniden Meclis’e girmek ve partideki konumunu güçlendirmek o bakımdan istenilen bir sonuç sayılabilir.

BDP belki de en mutlu parti. Yüzde 10 barajının etrafından dolaşmak için Türk solunun bir kısmıyla yaptığı ittifakın da etkisiyle Meclis’teki varlığını 20’den 36’ya çıkardı. Artık Kürt sorununda daha fazla pazarlık gücüyle hükümetin karşısına çıkacak.
CHP öyle değil. Kılıçdaroğlu’nun bir ara yüzde 40 demesine karşın, herkes CHP’nin başı üzerinde 12 Eylül 1980 darbesinden bu yana asılı duran yüzde 30 lanetini kırmasını büyük başarı olarak karşılamaya hazırdı. Ama olmadı, CHP yüzde 26’da kaldı.

CHP kötü haberi alır almaz CHP saflarından ‘Kılıçdaroğlu istifa’ sesleri yükselmeye başladı. İsim isim saymak istemiyorum, ama bunlar yıllarca CHP saflarında Meclis çatısı altında siyaset yapma fırsatı buldukları, hatta bazıları Kılıçdaroğlu’nun hazırladığı aday listesinde yer aldığı halde seçim kampanyası boyunca CHP aleyhine çalıştığı bilinen isimlerdi.

Daha önce de yazdık; son birkaç ayda Meclis’teki özellikle de AK Parti muhabirlerinin ağır CHP’li ağabeyler, ablalar tarafından mevcut CHP yönetiminden bazı isimler hakkında haber yapmak istiyorsa belge sağlayabilecekleri teklifleri konuşuldu Ankara kulislerinde.

Aynı isimler, Kılıçdaroğlu’nun Alevi kökenine, insan hakları savunucusu Sezgin Tanrıkulu’nun Kürt kökenine iktidardaki AK Parti’den daha fazla vurgu yapıp, ‘Partiyi Aleviler, Kürtler ele geçirdi’ propagandası, Kılıçdaroğlu’nun ve Gürsel Tekin’in dinsel inançlara saygılı söylemine vurgu yapıp ‘Partiye cemaat sızdı’ propagandası yaptılar.
Kılıçdaroğlu’na yerini bırakmak zorunda kalan Deniz Baykal’ın belki eleştirme hakkı bu isimlerini saymak istemediğim siyaset erbabından çok daha fazla var; çünkü seçim süreci boyunca nefer gibi çalıştı, CHP’ye oy istedi.

Kılıçdaroğlu istediği başarıyı elde etmemiş olabilir. Ama izlediği yol, Türk demokrasisinin gelişimi bakımından doğrudur. CHP’nin çağdaş bir sosyal demokrat parti olma ihtiyacı vardı. Türkiye’nin proje üretebilecek, Onuncu Yıl Marşı söylemek dışında tutarlı bir sosyal devlet çizgisine, insan hakları ve Kürt politikasına, Avrupa Birliği ve Ortadoğu politikası üretebilecek bir CHP’ye ihtiyacı vardı.

Kılıçdaroğlu bu doğrultuda kısa sürede adımlar attı ve atmaya devam etme isteğini seçim gecesi tekrarladı. Yıllarca CHP’yi yerinden milim kıpırdatamayanlar, aslında artık kendilerine Türk siyasetinde yer olmadığını kabul etmek istemiyorlar. Türk seçmeniyse değişim ve modern siyaset istiyor. Olan bitenin özeti budur.