Koltuk değneği ile sandığa gidenleri düşünün, oy kullanın!

12 Haziran 2011 Pazar, 09:56

Ruhat Mengi/Vatan

Referandumda tatilini kesmemek için oyunu kullanmayan çok kişi vardı, onlara “kararsız” denemezdi, “sorumsuz” tanımı daha çok yakışırdı, hepsi milyonlarca “sandığa gitmeyen seçmen”e katıldılar. O referandum ülkenin geleceğini olumsuz etkileyecek “yüksek yargı operasyonları”na yol açtı ki nelerin yapıldığını Demokrat Yargı Derneği Eşbaşkanı da kısa süre önce yayımlanan kitabında açıkça anlattı. Neyse ki bu kez seçim öncesi Bodrum’un bomboş olduğu haberi veriliyor, bu da diğer tatil bölgelerinin de boş olduğunu, insanların oy vermeden tatile gitmediğini gösteriyor.

DEDEMİN MEKTUBU...

Daha önce yazmıştım, iki buçuk yıl önce kaybettiğim anacığım son yıllarını tekerlekli sandalyede geçirmiş ama “Beni ne olursa olsun oy kullanmaya götüreceksiniz” diyerek sandığa mutlaka gitmişti. Birkaç gün önce “Dedemin mektubu” başlığı ile bir mektup aldım. 80 yaşın üstünde bir okurumuzdan “kendisinin internetle, bilgisayarla ilgisi olmadığı için torununun yardımıyla yazdığı” bir mektup aldım. Kendisi ve “artık çoğu ölmüş olan” dediği arkadaşlarının Kurtuluş Savaşı sonrasında ülkeleri için yaptıklarından başlayarak o kadar güzel şeyler yazmıştı ki hepsini sizinle paylaşmak isterdim ama şimdilik sadece “seçimle ilgili” anlattıklarını alacağım. Şöyle diyor:

“Lafı çok uzatmak istemiyorum çocuklarım, sizlerden küçük bir ricam olacak. Her seçim görüyorum ki ülkemizde 8-9 milyon evladımız SEÇİMLERDE OY kullanmıyor... Bu korkunç bir şey. Ne gariptir çoğu okumuş yazmış aydın ve eğitimli hatta gelir seviyesi çok iyi.

O Pazar günü sinemaya kafeye, mangala ya da gezmeye gidiyor ama seçime gitmiyor. Altı üstü 30 dakika zaman ayırmak zor geliyor. Belki yanlı ve bilinçli yapılmış anketlerin etkisi ile direnci, umudu kırılıyor ve sandığa gitmiyor. Kimse kimseyi zorlayamaz, herkes istediğini yapmakta özgür. Ama PAZAR günü yapılacak kader seçiminde bu MİLYONLARA ihtiyaç var. Ben bir sonraki seçimi sanırım göremeyeceğim. Ama keşke imkanım olsaydı ve ALLAH bana büyük bir güç verseydi bu milyonları tek tek sırtımda taşıyıp sandığa getirmek isterdim.”

KIR SAÇLILAR, TAKMA DİŞLİLER!

“Sadece 30 dakika.. Bu güzel vatan için çok mu? Kendi çevremde gözlüyorum, gençler oy vermeye gitmiyor. Sırada 3 dakika fazla beklediğinde sıkılıyor ve geri dönüyor. Seçim günü sandıkların önünde ve erken saatlerde hep biz kır saçlılar, takma dişliler. Çocuğumuzun yardımı ile ya da baston, koltuk değneği ile gelip oy veriyoruz.

Sizleri yüz binler hatta milyonlar okuyor. Haddimi aşmazsam ricam şu; LÜTFEN bu milyonların sandığa sahip çıkmasını sağlayacak hatta koşa koşa gitmesine vesile olacak yazılar yazmanız. Bir satır... İki satır, ya da bir sütun (...) Pazar gününe kadar böyle bir yazı yazarsanız çok mutlu olurum. Benimki sadece bir rica VATANIMI çok seviyorum. Bu topraklar bize aş verdi, iş verdi.. Çalışmalarınızda size güç ve şans diliyorum çocuklarım. Sağlıkla kalın, mutlu olun. Emekleriniz boşa gitmesin.

Haddimi aşmış olabilirim ama bir şeyler yapmak istedim sadece. Çaresizlik ÇOK KÖTÜ!”

İşte “Dedemin mektubu”... O dede yapabilse, sandığa gitmeyen milyonları (ki aslında 8-9 milyonun çok üstünde) sırtında taşımak istediğini söylüyor. Haddini de hiç aşmamış, estağfurullah başımın üstünde yeri var... Bilmem ki “zahmet olmasın” diye veya “bir şeylere kızdığı, öfkesi olduğu için” sandığa gitmeyenlere biraz duygu ve sorumluluk aşılayabildi mi bu mektup?

Lütfen sandığa gidin, kime istiyorsanız ona oy verin ama mutlaka oyunuzu kullanın. Kendiniz için değilse “sıkıntı çektiğini gördüğünüz” diğer insanlar için, ülkenizin geleceği için... Hepinize “hayırlı seçimler” diliyorum! “Dede”ye de saygılar sunuyorum, umarım daha çok seçimler görür.


*****

Size iftira atılsa hemen inanalım mı?

Turneye gitmek istemediği için aylardır başrol oynadığı oyundan “rol arkadaşı ve yönetmeni” Cihan Ünal’ı “kendisini taciz etmekle suçlayarak” ayrılmayı tercih eden Hande Ataizi’nin iddialarına onunla defalarca aynı sahnede rol almış ünlü sanatçılar, tiyatronun duayen isimleri cevap verdiler. Başta Can Gürzap olmak üzere çoğunluk “meslek hayatı boyunca adı hiçbir olumsuz haberde yer almamış olan” Ünal’ın “Tiyatroda işini en ciddiye alan sanatçı olduğunu, böyle bir iddianın gerçekle ilgisi olmayacağını” söyledi.
Aynı şekilde Tiyatro İstanbul’un sahibi ve o rolü kendisine teklif eden Gencay Gürün “Hande Ataizi’nin kendisiyle konuştuğunu söylediği” iddiasının da yalan olduğunu, ileri sürdüklerinin hayali olduğunu, artık işin reklam bölümü geçtiği ve bir TV programını da kaptığı için oyunu bırakmak isteyip bu mazereti bulduğunu, daha önce Dönme Dolap isimli oyunu da yarım bıraktığını” açıkladı. Cihan Ünal “iddia edilen sözlerin ve davranışların hiçbirinin kendisine ait olamayacağını” söyledi ve “özür hikayesinin de ne olduğunu” anlattı.

NE TACİZ, KİMSE FARKETMEMİŞ!

Şimdi durum buyken ve onlarca kez oynanmış oyunda Hande Hanım’ın hiçbir şikayeti duyulmamışken, son oyunda ortaya atıverdiği bu garip, “500 seyirci izlerken taciz edildiği” iddiasının muhatabı böyle anlatılan ve ciddiyeti, disipliniyle tanınan bir sanatçı ise durup bir düşünür ve haksızlık etmek ya da birinin “kendini kurtarmak için başkasını acımasızca yıpratmasına yardımcı olmak” istemezsiniz değil mi?

Sadist filan değilseniz veya futbol takımı tutar gibi taraf tutuyor değilseniz istemezsiniz. Ama işte “Ben Hande’yi tutuyorum çünkü Cihan Ünal’ı pek sevmem, kasıntıdır vs” diye başlayarak futbol takımı esprisini gerçekleştirenler gördük. Eğer hiç düşünmeden her duyduğuna inanmak o kadar kolay ve doğru ise “kendileri hakkında da 40 yıllık mesleklerine ve isimlerine zarar verecek benzer iddialar ortaya atılsa”, başkaları aynı şekilde hemen inanmalı mıdır?

Zira “iddia” bu, hele son zamanlarda iyice görüldü ki “gerçek olmasa da” attın mı yapışıp kalıyor bu memlekette..Böyle hassas konularda çok iyi düşünüp öyle konuşmalı bence!

DAVAYI GÜRÜN AÇACAKMIŞ!

En azından “Genç yaşlarından beri Ünal’la aynı oyunda oynamış ve ‘böyle bir şeyin söz konusu olamayacağını, hele sahnede hiç olamayacağını’ söyleyen sanatçılar”a “sanki olayı görmüş gibi konuşuyorlar, inanamıyorum” diyen Ataizi’ne bir gazetecinin sorması gereken “aylarca oynadın (sarmaş dolaş sahneler boy boy gazetelerde yer alır reklamlar tavan yaparken) bir taciz olmadı da son oyunda mı oldu? Ayrıca bu ilk değilmiş, daha önce de bir oyunu yarıda bırakmışsın” sorusunu sorarak düşünmeliler. Gencay Gürün, Ataizi’nin “gerekirse dava açarım, elimde kayıtlar var” sözü için “Ben dava açıyorum zaten, çıkarsın kayıtlarını görelim” diyor. Kıbrıs’ta yarım kalan oyunu kurtarmak için günlerdir çalıştığını söylediği Cihan Ünal’ın da dava açacağına inandığını ekliyor.

Ama sonuca bakın; Hande Ataizi oyunu bu şekilde skandalla bırakmasa böyle bir reklam olacak mıydı? (Not: Kadınlara karşı taciz, tecavüz konularında bugüne kadar benden çok tepki veren yazar yoktur Türkiye’de ama bu; ‘kadınım nasılsa inandırırım’ diyerek insanlara haksızlık edilmesine göz yummayı gerektirmiyor.)