Çılgın Proje Aile Hekimligi nasıl battı?

08 Haziran 2011 Çarşamba, 10:02

Ahu Özyurt/Gazeteport

Hükümetin gerçek güzel “çılgın” projelerinden biriydi. Her ailenin bir hekiminin olması. En küçük yerleşim birimlerinde bile doktorlara ulaşılabilmesi..

Aralık ayında düğmeye basıldığında doktorlar için de cazipti bu proje. İyi maaşlar, yükselebilme fırsatı vs.

Haziran’a geldiğimizde tablo gittikçe kötüleşiyor. Artık doktorlar yavaş yavaş bu sistemin dışına çıkmanın yollarını aramaya başladı.

Neden mi?

Çünkü başladığı noktadan çok uzakta Aile Hekimliği projesi.

Dün Elazığ’da konuştuğum bir doktor şunları anlattı:


* Hastaları kategorize etme başladı. Oturduğu semte, ekonomik gücüne göre hastaları sınıflandıran bir sistem oluşturuldu.

* Kategorisine ve sayısına göre baktığımız sayıda hastaya göre maaş alıyoruz artık. Hastayı sınıflandırmak bizim mesleğimizde ayıp sayılır. Şimdi maaş alabilmek için buna mecbur ediliyoruz. “Bıçak Parası”ndan ne farkı var bu yapılanın?

* Bakanlık bir genelge gönderiyor. “20 Saat aralıksız çalışırsanız maaşınızı tam alırsınız, aksi takdirde rakamlara bakarız” deniyor.

* Bu da yetmiyor, çalıştığımız klinigin işletme giderleri, kirası, elektrik parası, bilgisayar ücretleri de üzerimizde. Biz hasta mı muayene edeceğiz, KOBİ mi işleteceğiz?

* Aldığımız ücretten bu giderleri de düştüğümüzde cebimize hiçbirşey kalmıyor.

* Hiçbir bilimsel toplantıya katılamıyor, bilimsel yayını takibedebilecek kadar para kazanamıyoruz.

* Hastalara “soyulacak müşteri” gözüyle bakmamız isteniyor. Eski eziyetli kuyruklar gitti yerine bizlerin ay sonunu getirememe derdi geldi.



AKP Hükümeti’nin Tıp camiasından nefreti yeni değil. Ama artık insanları çalıştıkları kliniğin parasını ödetecek kadar gaddarlaştıklarını düşünmek istemiyorum.


Yıllarca sırf muayenehane açtılar, özel hastanelerde çalıştılar diye damgalanan, vergi kaçakçısı ilan edilen doktorlar


şimdi hastalarını “damgalamaya” ve devletin kliniklerinin elektrik parasını, faks ücretini ödemeye, tuvaletini temizlemeye mecbur ediliyor.

Amaç nedir bana birisi izah etsin.

AKP, yandaş hastane sistemiyle artık belli semtlere ikinci bir hastaneyi bile açtırmıyor. Öyle ki, ruhsat alabilmek için bile belediyelere yüklü paralar ödeniyor.

Böylelikle, partiye yakın sermayenin açtığı hastaneler bütün kötü uygulamaları, hatalı ameliyatlarına karşın korunuyor, gazetelere haber yapılamıyor. Rekabet öldürülüyor, hastalar soyuluyor.

Fakir, az nüfuslu köyler ve kasabalar da yine doktorsuz kalıyor, Aile hekimliği denen sisteme sokulan doktorlar yavaş yavaş kaçmanın yollarını arıyor.

Sağlık hizmeti bir haktır, hatırlatalım. Lüks otel gibi yatılıp kalkılacak yerler değildir hastaneler. Hele de “Bir iki ek tahlil ekleyin, bir iki gece daha kalsınlar” diye adam söğuşlenecek yerler hiç değildir.

Başbakan “Dev Şehir Hastaneleri” açacağız derken Amerikan sistemini kopya etmeye hazırlanıyor yine. Ama bu arada Türk Sağlık Sistemi’ni nasıl darmadağın ettiğinin hesabını veremiyor.

“Sağlık Sistemi’nde devrim yaptık” sözü bir efsaneden öteye gidemiyor yazık ki. Bunu da en iyi doktorlar ve hastalar biliyor.

Gıda Krizi kapıda

Foreign Policy Dergisi bu ayki sayısını yaklaşmakta olan gıda krizine ayırdı. Küresel ısınma ve kuraklığın maliyetini en çarpıcı şekilde gözler önüne koyan istatistik şöyle: Artan her bir derece sıcaklık, hububat üretiminde % 10’luk azalma demektir.

Kılıçdaroğlu ile Nehir Röportaj

“Türkiye’ye Sözüm Var” isimli kitabın Oktay Ekşi’nin kaleme aldığı ve CHP Lideri ile yapılmış bir nehir söyleşi olduğu belirtiliyor. Daha çok parti programı ve kitapçıklarının toplaması gibi duruyor. Belki, akademisyenler yerine Kemal Bey’in kendi kelimeleri ile yazılsa daha çekici gelebilirdi okuyucuya. Bu haliyle biraz sıkıcı. Belli ki ABD Başkanlarının kitaplarına özenilmiş, iyi bir fikir ama seçmen okur mu, tartışılır.