De facto özerklik

07 Haziran 2011 Salı, 08:03

Derya Sazak/Milliyet

Kürt siyasetinin bilge isimlerinden Orhan Miroğlu dünkü Taraf’ta 12 Haziran sonrası “de facto özerklik” ilan etmeye hazırlanan BDP’yi uyaran bir yazı kaleme almış.
Miroğlu önce bir saptama yapıyor:
“Türkiye’deki siyasi sürecin olgunluğuna ve şartlara bakılmaksızın, Diyarbakır’ın merkezinde olduğu yeni bir statü talep etmek elbette Kürt sorununda her şeyin yeniden düşünülmesini beraberinde getirecek ve siyasi sonuçları, kısa sürede Türkiye’nin Kürt sorununu uluslararası bir sorun haline getirmeye yetecektir.
‘Biz bize hayran biz bize kurban’ vaziyetinden çıkmak, hayra alamet olur mu, çok şüphelidir. Çok şüpheli çünkü, Kürt sorununu gerçekten de çözmeye hevesli, çözmek isteyenlere yardım etmeye hazır, herhangi bir uluslararası güç ve merkez olduğuna inanmamız için hiçbir sebep yok.”
30 yıllık kanlı bir çatışma ortamında dahi sorunun “etnik boğazlaşma”ya dönüşmemiş olmasını, tarafların meseleyi hep “kendi meseleleri” olarak görmelerine bağlıyor, Miroğlu. Kıbrıs, Kosova, Filistin benzeri, “uluslararası çözüm planları”na davetiye çıkaran bir yabancı müdahalenin Türkiye’deki iki halkı birlikte yaşayamaz duruma düşürme olasılığından söz ediyor.
Orhan Miroğlu’nun değindiği süreç “Yugoslavya modeli” iç savaş ve bölünme olurdu.
1990’ların sonunda o tehlike aşıldı.
Daha iki yıl önce “demokratik açılım”la PKK’nın silah bırakacağı, Kürt hareketinin siyasallaşacağı yeni bir barış dönemine girilmişken, 12 Haziran seçimleriyle BDP “de facto özerklik” ilan ediyor.
Miroğlu’nun da dahil olduğu pek çok çevre bu gelişmeden kaygılı:
“Kendi kendini yönetme hakkı, elbette temel haklardan biridir. Ama bu hakkın kullanılacağı yer Türkiye gibi, derin tarihsel travmaların olduğu bir yerse, ben yaparım olur demek, ayrılmayı da göze almak demektir. Kansız olacaksa amenna, bu ızdırap bitsin diyeceğim ama öyle olmayacağının herkes farkında.
Özerklik Türkiye’nin siyasi sistemi içine girebilir. Yeni anayasa bu konuya yer verebilir.
Ama Kürtlere özel bir statü olarak değil, Türkiye’de desantralizasyon ilkesi olarak benimsenebilir. Anayasa sürecinde, Türkiye Cumhuriyeti yurttaşları bu konuyu siyasi partilere rağmen, aydınların öncülüğünde ve daha objektif ve bağımsız usullerle tartışabilirler. Ama kuşkusuz şiddetin ve silahın gölgesinde değil.
Tek taraflı de facto özerklik ve Türkiye siyaseti bir arada olamaz.
De facto özerklik, Kürt siyasi hayatında bir milat olur ve Diyarbakır merkezli bir siyaset, Kürt siyasetinin Türkiye’ye dönük yüzünü, Meclis’teki varlığını çok geçmeden anlamsız ve gereksiz hale getirir. Gerisi Türkiye için Oslo ve Camp David’e benzer süreçleri akla getirir ki, Filistin gibi asıl felaket kanımca bu olur.”
Miroğlu, yakında İmralı’ya gidecek heyeti ve Öcalan’ı akıl ve sağduyuya çağırıyor.
De facto özerklik üzerinden yeniden düşünülmeli.