Cemaat bir sıfır önde

31 Temmuz 2014 Perşembe, 08:34

Kamil Tekin SÜREK/Evrensel

22 Temmuz operasyonunu yüzlerine gözlerine bulaştırdılar. Dört günlük gözaltı süresini geçirerek gözaltındakileri yedi gün tuttular. Yedi günde de sorguları bitiremeyince, daha fazla hukuk ihlalini göze alamayarak ifadelerini alamadıklarını serbest bırakmak zorunda kaldılar.
22 Temmuz operasyonuna bu kadar uzun zamandır hazırlanmalarına karşın, yüzlerine gözlerine bulaştırmaları, beceriksizliklerini kanıtladı.
Oysa, gözaltındakiler de uzun zamandır alınacaklarını biliyorlardı ve kaçıracakları, saklayacakları aleyhlerine delil var idiyse çoktan bunu gerçekleştirmiş olmalıydılar. Dolayısıyla, kırk dokuz kişiyi bir kerede almanın mantıklı bir tarafı yoktu. Nitekim, gözaltına aldıklarında, evlerini aradıklarında tek bir delil dahi bulamadılar. Şüphelilerin aleyhine delil olarak dosyaya konan şeyler gazete haberlerinde de yayınlanan yasaya aykırı dinlemelerdi. Kırk dokuz kişiyi gözaltına alarak psikolojik etki yaratmak istediler. Ters tepti.
Kırk dokuz kişiyi aldıktan sonra, şüphelileri bir an önce hakim önüne çıkarmaları gerekirken, sırf intikam duygularıyla emniyet sürecini uzattılar. Şüpheliler polise ifade vermeyeceklerini açıklamalarına rağmen ve bu şüphelilerin aleyhine olmasına rağmen, ifade almaya çalıştılar.
Adliye aşamasına gelince...
Anlaşıldı ki, savcı ve hakim hazırlıksızdı. Nasıl ifade alacaklarını önceden planlamamışlardı. Dosyadan bilgileri yoktu. Polislerden bilgi alıp sorgu yapmaya çalıştılar. Kaç İsmail kaç skandalı yaşandı. İfadeleri tek tek katibe yazdırmaya kalktılar. Oysa, adliyede kameralı duruşma salonları vardı. Ergenekon, Odatv vb. davalarda bu tür salonlar kullanılmıştı.
Karşı taraf onlarca bunun gibi operasyon yapmıştı. Süreleri ve usulü çok iyi biliyordu. Bütün bilgilerini kullandılar.
Bir de, elbette yargı sisteminin sakatlığından söz etmek gerek. Yargı sistemi genel hukuk kuralları yerine, bu tür gösterileri tercih ettiği için, usul kuralları doğru dürüst düzenlenmemiştir. Dava açılıncaya kadar inisiyatif tamamen polise bırakılmıştır. Bu operasyonda, şüpheliler tecrübeli polis, operasyonu yapanlar acemi polis olunca, polisin belirleyici katkısı da söz konusu olmadı.
Tabii, hakim ve savcıların niteliği de böyle bir neticede belirleyici oldu. Siz, belli yerlere özel hakim ve savcıları atarsanız, mevcut yargı sistemine itirazı olmayan insanların dahi direnişi ile karşılaşırsınız. Şüpheliler ve savunmanları hakimin bağımsız ve tarafsız olduğuna inansalardı, sorgu ve savunma işlemlerini kolaylaştırırlardı muhtemelen…
Sonuçta, iktidar ilk “paralel devlet operasyonu”nu beceremedi. Bu operasyonun ilerleyen safhalarında, yargı aşamasında iktidar daha da zor duruma düşecek. Bunu, sorgu hakimliğindeki ifadelerden biliyoruz. Sanıklar, kendilerine yöneltilen yasa dışı dinlemeler suçlamalarında, iktidarın, TİB’in, hakim ve savcıların ortaklığını ve iş birliğini gündeme getirecekler. Ve bu konuda söylediklerinin doğru olduğunu herkes biliyor. Yani, bir anda suçlayanlar da suçlu durumuna düşecek. Casusluk meselesi ise Hükümetin yasalara aykırı bütün faaliyetlerinin yeniden tartışılmasını gündeme getirecek. Üstelik artık bu konuların konuşulması yasaklanamayacak, çünkü konuşulanlar duruşma zabıtlarında yazılan şeyler olacak. İktidar sönümlendirmeye çalıştığı, unutturmaya çalıştığı 17 ve 25 Aralık operasyonlarındaki konuları yeniden gündeme taşımış olacak. Belki aralık sürecinde konuşulmayanlar dahi ortaya dökülecek.
Bakalım, Erdoğan bu işin içinden nasıl çıkacak? Çıkabilecek mi?