‘Nekrofil’ kime denir?

15 Mart 2014 Cumartesi, 08:46

Atilla Akar/YURT

İnsanın kulaktan dolma bilgilerle hareket etmesi, bu bilgilere dayalı sözler sarf etmesi normal koşullarda bilgisizliğine yorulabilir. Ya da en fazla kendisini komik duruma düşürür. (Bakın bundan şüphedeyim işte). Bu yönüyle bağışlanabilir. Herkes, her şeyi bilmek zorunda değil, dersiniz ve geçersiniz.

Ancak bu kişi yüksek mevkide bir kişi ise, ağzından çıkacak her lafın toplumsal bir maliyeti varsa, hele de hassasiyetlerin tavan yaptığı gerilimli bir durum söz konusuysa; o zaman bu tarz sözler sıradan bir laf olmaktan çıkıyor. Hele de algılar üzerinden bir savaş zaten sürüyorsa!

Lakin bu öyle bir anlayıştır ki, nedense bu kişiler kimi entelektüel ya da janjanlı terimleri kullanmaktan ayrı bir haz alırlar. Sanki bu tabirleri kullanınca daha oturaklı konuşuluyormuş gibi bir hava çıkar. Oysa genellikle tam tersidir!

Bu açıdan Egemen Bağış’ın tartışma yaratan ‘tweet’inteki ‘Nekrofil’ (Ölü sevici) benzetmesi de en hafif tabirle; hiç şık kaçmamış. Çünkü ‘ölü sevici’ psikolojik bir tabir olup, bir cinsel sapmayı tanımlar. Ölülerle cinsel ilişki kurma manasındadır. Yani; burada benzetme hangi amaçla yapılırsa yapılsın, olaya oturmamış. Ki, o da farkında olmalı ki sonradan provokatör’e çevirmiş.

Nekrofili eski Yunan’dan beri bilinen bir cinsel davranış bozukluğu olup, Heredot tarihine göre; sırf bu yüzden güzel kadınların cesetleri ancak günler sonra bozulunca mezarcılara teslim edilmekteydi. Aynı şekilde Tiran’lardan Periandre karısı Melissa’nın ölümünden sonra onunla bu tür bir teması sürdürmüş, Kral Herode ise karısı Marieenne’nin kadavrasını korumaya alarak sapkın münasebetini devam ettirmiştir. Bu garip davranış dünyanın bütün dönem ve kültürlerinde varlığını sürdürmüştür. Düşünmesi bile korkunç!

Psikolojide bu konuda başka tanımlarda vardır. Örneğin; çok gençken ilgiyle okuduğum Erich Fromm sıklıkla ‘Ölüm sever karakter’den söz eder. (Dikkatinizi çekerim ölü sevici değil, ölüm sever). Bu tarz karakterlerin nasıl tahripçi ve yaşam karşıtı olduğunu vurgular. Lakin onun bağlamı farklıdır.

Şimdi ise Egemen Bağış “Ben bunu terörün bitmesinden rahatsızlık duyanlara atfen yazdım” diyor ve sözlerinin çarpıtıldığını, itibar suikastına uğradığını söylüyor. Olabilir. Diyelim ki, Berkin kardeşimizin cenazesine katılanları kastetmiyor. Ancak bu da durumu karşılamıyor. Terimdeki cinsel vurgu hiçbir sosyal olaya uymuyor.

O zaman ne anlama geldiğini bilmeden mi kullanılmıştır? (Daha önce de Başbakan Erdoğan bu tabiri BDP için kullanmıştı). Öyle ki; terörün bitmesini istemeyenler ölümlerden nemalanıyor, ölüm siyaseti güdüyor, mu denilmektedir?

İyi ama bu da nekrofili değil ki? Başka bir şey. Benzetme gene yanlış oluyor. O zaman bu tarz tabirleri -her ne gerekçe ve bağlamda olursa olsun- kullanırken çok dikkatli olacağız. İçinden geçtiğimiz hassas süreç ve yüklediği kırılganlıklar, her kavramı kafamıza estiğimiz gibi kullanamayacağımız sorumluluklar yüklüyor bize.
Siz hangi ortamda ne gibi bir yakıştırmada bulunacağınızı önceden düşüneceksiniz. Size çok enteresan bile gelse!

Hele de kritik dönemlerden geçiliyorsa. Her lafı tartarak söylemek gerekir!

NOT: Geçtiğimiz 12.03.2014 tarihli ve “Çatışma aslında Başbuğ’la mı başladı?” başlıklı yazımda 2011 Genel Seçimleri’nin tarihi yanlışlıkla 2001 olarak yazılmıştır. Düzeltir, özür dilerim.