Tavalardan ve Tomalardan Yükselen Talep

27 Haziran 2013 Perşembe, 07:12

Güldal Okuducu

Tavalardan ve Tomalardan Yükselen Talep
Gezi direnişi kaygıları ve duyarlılıkları farklı olan çeşitli toplum kesimlerini AKP karşıtlığında buluştururken, bir liderin gerçek görüntüsünü de ortaya çıkardı.

Türkiye pravokatör, saldırgan ve bölücü söylemiyle hukuk devletini perdeleyen yeni bir dönemi başlatan başbakanı, bu olaylarla daha yakından tanıdı.

Erdoğan belli ki, ABD seyahatinde Georgetown Üniversitesi’nden İranlı profesör Fathali M. Moghaddam’ın hediye ettiği, “The Psychology of Dictatorship” (Diktatörlüğün Psikolojisi) isimli kitabını okumaya zaman bulamadı. Yoksa ABD’ye giderken söylediği “yüzde elliyi evlerinde zor tutuyorum” sözünü uygulamaya geçirmeden önce biraz düşünürdü.

Yönettiği toplumun bir bölümünü hakaretleriyle, diğer bölümünü de tahrikleriyle aşağıladığının ve dışladığının farkında olmayacak kadar sağduyudan yoksun bir devlet adamının, 21.yüzyıl Türkiye’sini taşıyamayacağı çok açıktır. Bu durum sadece Erdoğan’a karşı olanlar tarafından değil, iktidarın sacayakları tarafından da görülmektedir. Aralıksız devam eden kitle gösterileri ise, hükümetin halk desteğini kaybettiğinin kanıtıdır.

Cumhuriyetin yüzyıllık birikimini dışlayarak, yurtsever damarı yok sayarak bu ülkeyi yönetemeyeceğini anlamış olması gereken Erdoğan, yüzyılın başında Anadolu coğrafyasının hayalini kuranların uğradığı hezimete uğramaya mahkûmdur. Havza’da “düşman yurdu işgal etmiş, buraya geliyor, sen tarlada ne yapıyorsun” diyen Mustafa Kemal’e, “üç oğlumu şehit verdim vatanın sınırı aha burasıdır” diyerek tarlasının sınırlarını gösteren köylünün tavrıdır bugün Türkiye’den yansıyan. Düşmanın tarlasının sınırına dayandığını gören köylünün baltasını, nacağını kaparak yürümesiyle, iktidara tencere tava çalanlar tarihin bu anında örtüşmüştür. Toplum, kendisine yabancılaşan bir yönetimi değiştirme gücüne sahip olduğunu direnci ve cesaretiyle bir kez daha göstermiştir.

31 mayıs ve 15 haziran geceleri bir kaldıraç noktası olmuş, AKP’nin faşizan saldırısına uğrayan Türkiye’de taşlar yerinden oynamıştır. Gezi direnişinin yarattığı kırılgan fay hattında, yeni anayasa ve çözüm süreçleri için adım atmak artık daha da zordur. On bir yıldır kurgulanan yeni rejimin belgesi niteliğini taşıyan yeni anayasa ve çözüm sürecinin zeminini kaybettiği ortadadır. Türkiye gündeminin iki temel sorunu bundan sonra, bu uyanışın ışığında ele alınmak zorundadır.

31 mayıstan bugüne, alanlarda, sokaklarda, parklarda Atatürk resimleri ve Türk bayrağı dalgalandırılmakta, “hükümet istifa” sloganları yükseltilmektedir. Kitleler tarihsel rollerini oynamakta, bir tasarım ürünü olan AKP iktidarını sallamaktadır.

İktidar karşıtı siyasi partilerin; kitlelerin bu siyasi talebini, bu özgürlükçü, yurtsever dalgayı kucaklayacak ve taşıyacak bir dili, örgütlenmeyi ve iktidar tasarımını ortaya koymaları gerekmektedir.

Türkiye’yi ABD ve AB karşısında karizması çizilen, AP tarafından dışlanan, partisi içinde tartışılmaya başlanan, iç savaşı kışkırtan Erdoğan’dan kurtarmak ve olası yeni tasarımlardan korumak görevi öncelikle CHP’sinin omuzlarındadır.

Herhangi bir sıkıntılı duruma yol açabilir kaygısıyla, tüm kitlesel gösterilerini, toplantılarını erteleyerek, taşıdığı sorumluluk duygusunun boyutlarını ortaya koyan CHP, artık bir muhalefet partisi olmaktan çıkmak zorundadır.

CHP’nin iktidar adayı olmanın ve başarılı bir iktidar yürüyüşü gerçekleştirmenin dışında bir seçeneği yoktur.

İktidar olmak tarihin CHP’nin önüne koyduğu ev ödevidir.

Tavalardan ve tomalardan yükselen talep de budur.