Haçlıların oyununa gelmeyin!

05 Ekim 2012 Cuma, 09:27

Afet ILGAZ/Yeni Çağ

Tam da Barzani’nin Türkiye’ye ve AKP kurultayına davet edilip alkışlandığı ve “Türkiye seninle gurur duyuyor” diye kutsandığı günlerin ertesinde Akçakale’ye teröristlerin bombası düşüyor. Bu o kadar böyle ki iktidar çevreleri bile olaya kuşkuyla bakıyor. Suriye durup dururken aklını peynir ekmekle yemediyse niye Türkiye’ye saldırsın!
Barzani olayı ikinci bir Habur vakasıydı. İnsanlar hadiseyi ürpererek izlediler. Binlerce şehidimizin koruyucusu kukla bir oluşumun reisi, Türkiye’ye çeşitli hakaretlerle tavır koyan adam nasıl oluyor da davet ediliyor alkışlanıyor ve onurlandırılıyor. Bu hadise ile Barzani faciası unutuldu.


***


Suriye kendi derdine düşmüş. Bu bomba hadisesi ile birlikte gösterilen Halep manzarası içler acısıydı. Hatay’daki masum halk bunların zulmünden bıktı ve isyan etti. Ekmek elden su gölden yaşayıp gittiler. Ellerinde ve bellerinde tabancalarla dolaştılar. Türk kanunlarını çiğnediler. Güvenlik güçlerimizle arbede çıkardılar. Türk bayrağını indirmeye kalktılar.
Osmanlı izleri taşıyan güzelim Halep hak ile yeksan olmuştu. Bu işi yapan kiralık katiller, Türkiye’yi savaşa sürüklemek için iyi bir fırsat olduğunu düşündüler. Haçlı dünyası, ya da ABD ile AB ülkelerinde yuvalanmış Siyonist çeteler, Irak’ta, Libya’da, kazandıkları sanal başarıyı Türkiye eli ile Suriye’de gerçekleştirmeye kalkıştılar.
Kiralık katillerin, Türkiye’de çadır kentlerde, kiralık evlerde, hastanelerde ve lüks otellerde ağırlanması ne anlama geliyordu. Övünmek amacıyla kendileri, sabah Suriye’de savaşıp akşam Türkiye’ye döndüklerini itiraf ettiler.
Kendilerinden şikayet edildiğinde, “dokunmayın, idare edin” cevabını aldılar. Bu cevapları kimden aldılar?
Başbakan her Allah’ın günü, kürsülerden Suriye’nin resmi devlet başkanı Esad’a hakaretler savurdu. Bunun sebebini kimse anlamadı. Anlayamadı çünkü Türkiye Başbakanı’nın, beş altı ay önce bağrına bastığı bir ülkeye böylesine zalimce davranmasını Türkiye’ye yakıştıramadı.


***


Şimdi Atatürk’ün “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” şiarının kıymeti daha iyi anlaşılıyor. O, hiçbir komşuyla, vaktiyle savaşmış olsa da itişip kakışmamıştı. Hem onların hem ülkemizin güvenliğini sağlamak için çeşitli paktlar oluşturmuştu. O zamandan beri Türkiye ve komşuları kendi iç işlerine başkasının karıştığını görmediler. Ne var ki Türkiye 1950’lerden sonra ve yavaş yavaş bağımsızlıktan yarı bağımsızlığa doğru yol aldı. Şimdi bizim düşman olduğumuz ülkeler bağımsızlıklarını koruyabilmiş ülkelerdi. Çeşitli badireler atlattılar ama sonuçta bağımsızlık ve emperyalizme karşı olma niteliklerini kazandılar, şimdi onu korumaya çalışıyorlar.
Siyonizm’in, Nil’den Fırat’a kadar olan topraklara kavuşabilmesi için Kuzey Afrika’dan sonra Suriye, İran, Türkiye engelini aşması lazımdı ve şimdi bunun için uğraşıyorlar. Ama sonuç onlar için hep hüsran oluyor. Mahvettiklerini sandıkları Irak bile antiemperyalist cephede yer aldı. Türkiye’de de başaramayacaklar. Bu kargaşa AKP’nin de sonu olacak.