Adıyaman’da üç çocuk …

04 Mart 2012 Pazar, 09:58

Yaşar SEYMAN /Yurt Gazetesi

Adıyaman’da Alevilerin evlerine kırmızı işaret kondu.
Önce Adıyaman Valisi sonra da İçişleri Bakanı çocukları suçladı.

“Üç çocuk” dediler.

Üç çocuk…

Üç çocuk öyle dillerine pelesenkti ki; nikâhlardaki önerinin adı gibi.

Üç çocuk…

Üç dindar çocuk mu?

Üç kindar çocuk mu?

Üç çocuk...

Üçler aşkına biz, sizin çocuk diye tanımladıklarınızı biliriz.

O çocuklar gazeteci öldürdüler.

O çocuklarla fotoğraf çektirme yarışına girildi.

Biz, sizin çocuk dediklerinizin eylemlerini gördük…

Kültürler Beşiği Adıyaman

Adıyaman 1954 yılında il olan bir kentimiz.

Halkların ve inançların yaşadığı bir kadim şehir...

Uygarlıklar beşiği, Fırat’ın bereketi, kültürler bahçesi.
Çokkültürlülüğü öylesine içselleşmiş ki, anlatılmaz yaşanır.

11 – 13 Kasım 2011 günleri Adıyaman’daydım.

Bir akşam Belediye Başkanı Necip Büyükaslan’ın sofrasında kalabalık bir topluluk buluştuk. Başkan, Aleviler için cem evi yeri verdiğini ve aşure etkinliğine katıldıklarını, Adıyaman’ın bu konuda farklı bir kent olduğunu canların yanında anlattı.

Dün yine Necip Başkan aradı.

Adıyaman’daki olayları konuştuk.

“Olaylar duyulur duyulmaz Belediye Başkanı, Vali, Alevi Dedeleri, Alevi örgütlerinin başkanları, Adıyaman’ın akil insanları, Karapınar Mahallesi’ne gittik. Olayları hep birlikte değerlendirdik. O mahallede sadece Alevi yurttaşlarımız oturmuyor. Yıllardır Alevi- Sünni birlikte yaşıyorlar. O mahalleye “Taziye evi” yapıyoruz. İstekler doğrultusunda başka çalışmalarımız da olacak.”

Gerçekten Adıyaman bu anlamda bir örnek kent...

Nitekim bu olayda birçok kalem yazdı, sivil toplum örgütü ses verdi.

Ortak bildiri yayınladılar.

İHD Adıyaman Başkanı Avukat Osman Süzen’le konuştum.

Süzen, “Adıyaman’da ayrılıklar yeşermez” diyor.

Adıyamanlı çocuklar evleri işaretlemek yerine, Nemrut seyrine gittiğinde kendini mitolojik bir kahraman gibi görür. Onun bir parçası olur bazen namaza durur bazen de semah döner. Gün gelir o eseri yaratan bir köle, gün olur o kölenin efendisi Antikos olur.

Bu kültür, kine kaynaklık edebilir mi?

Hor görebilir mi?

Çünkü gecenin pusuda beklediği bir Nemrut var. Komagene kültürü ve sevgisi var. Bilin ki; Adıyaman ne Türk, ne Kürt, ne Sünni ne de Alevidir. Adıyaman Nemrut’tan doğan güneşle ısınan insanların kadim şehridir.

Üçler, beşler, yediler aşkına; şehirlere dokunmayın.

Sicil varakasını kara yazmayın.

Suçlu göstermeyin.

Bırakın Adıyaman yılların sevgisi ile dostluğa akışını sürdürsün...

Huzur kent kalsın.

“Nemrut’un Kızı/ Yandırdı bizi” türküsü ağız dolusu söylensin…