Lütfen CHP’yi rahat bırakın

22 Kasım 2011 Salı, 08:37

Mehmet OCAKTAN /STAR

CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün’ün “Dersim’de günah CHP’nin... Atatürk’ün de bilgisi dahilinde oldu” sözlerinin ardından CHP’de ‘hizipler’ kavgası yeniden alevlendi. Aslında bu kavgalar, CHP için hiç de yadırganacak bir durum değil. Siyasi geleneği dikkate alındığında, bir bakıma CHP’nin rutini bile sayılabilir.

Bugün Atatürk üzerinden isyan bayrağı açan ‘statükocu’ ekip, yarın pekala incir çekirdeğini doldurmayacak bir konu üzerinden de muhalefet yapabilir.

Çünkü CHP’nin modern zamanlara, ‘yeni Türkiye’ye ilişkin hedefleri belirlenmiş, projelendirilmiş bir vizyonu yok. Dahası, bir ayağı Ergenekon’da, bir ayağı Dersim’de olan Kemal Kılıçdaroğlu’nun nerede durduğu ve nasıl bir CHP inşa etmek istediğini kimse bilmiyor. Böyle bir partide, sabah erken kalkan bir hizbin isyan açıklaması yapmasından daha doğal ve de daha kolay ne olabilir ki...

Aslında CHP, yaşadığımız reel dünyanın şartlarıyla örtüşen bir siyasi parti değil. Hedeflerini, ilkelerini değişen dünyaya göre revize edememiş ve de “eski Türkiye”nin enkazı altında kalmış bir parti. Bu yüzden de gerek parti içinden, gerekse medya üzerinden değişik kesimlerin CHP’nin bir tarafından tutarak bu partiye yön tayin etmeye çalışmasının bir anlamı yok.

Mesela, her gün “eski Türkiye”ye ant içerek güne başlayan bütün ulusalcı yazarlar, Dersim krizi vesilesiyle CHP’yi ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu yerden yere vurdular. Öyle ki kimi ulusalcılar, “Bu CHP’nin kapanması lazım... Bu CHP’yi müze yapmak gerekiyor... Bu ibişlerle bu parti olmuyor” diyerek Kılıçdaroğlu ve ekibine hakaretler yağdırdılar.

Bu arada demokrat yazarlar da, Kılıçdaroğlu’nun parti içindeki “ulusalcı isyan”a rest çekmesi ve CHP’nin geçmişiyle yüzleşmesi gerektiğini yazdılar.

Kuşkusuz bunlar iyi niyetli yaklaşımlar. Ancak, bu beklentilerin CHP bağlamında hiçbir reel karşılığı yok. Ve de boşuna gayretler. Çünkü CHP, Dersim gibi toplum vicdanını kanatan anaların ağladığı trajik tarihiyle, bütün darbelerin yanında yer almış ve de darbeleri alkışlamış geçmişiyle varolan bir parti.

Ayrıca unutmayalım ki, bu CHP Türkiye Cumhuriyeti’nin başbakanı rahmetli Adnan Menderes ve arkadaşlarının idamını ellerini ovuşturarak seyretmiş bir partidir. Kimse bu Cumhuriyet Halk Partisi’ne yeni bir elbise dikmeye, yeni roller biçmeye uğraşmasın. CHP’nin tarihe malolmuş sabıkalarını, öyle yeni marka elbiselerle, parlatıcılarla değiştirmek mümkün değildir.

Ayrıca, şu anda bizzat CHP’nin kurumsal kimliği ile Ergenekon’a destek veren Kılıçdaroğlu’ndan Dersim için “özür” beklemek ya da geçmişiyle yüzleşmesini istemek abesle iştigaldir.

Lütfen artık CHP’yi rahat bırakın. Çünkü bu parti, miadını doldurmuş ve tarihin arşivinde yerini almaya başlamıştır. Misyonuyla, ulusalcı muhayyilesiyle, tarihe kaydedilmiş günahlarıyla, tarih öncesinde kalmış bir partinin önüne arkasına bir takım sıfatlar ekleyerek, genel başkanını değiştirerek “yeni CHP” yaratmak mümkün değildir.

Tarihin tekerleğini tersine döndüremeyiz. Bırakalım, “eski Türkiye”nin canlı bir örneği olarak vaktini doldursun. CHP’nin mevcut haliyle bir köşede durması, “yeni Türkiye”de demokrasimizin sıhhati açısından da sayısız faydalar sağlayacaktır. Çünkü CHP’ye baktıkça, modern demokrasilerde olmaması gereken bir parti örneğini her gün hafızalarımıza yeniden kazıyacağız.

Bütün bunları söylerken, elbette CHP’nin de AK Parti benzeri bir parti olmasını istiyor değiliz. Ama Türkiye’nin, acilen demokratik dünyadaki anlamıyla ‘sosyal demokrat’ bir partiye ihtiyacı vardır. Ancak bu parti, CHP değildir ve hiçbir zaman da olmayacaktır.