Yine zamansız ve sırasız bir ölümle eksildik…

03 Temmuz 2012 Salı, 09:27

Ailenin en saf ve temiz kalpli üyesini, son kız kardeşim Şenay Turan'ı da beklenemeyen bir an ve zamanda yüksek tansiyona bağlı beyin kanaması sebebiyle kaybettik…
Kendisini bu gün öğlen namazından sonra Yeşil Cami’inden kaldırıp, Hamitler mezarlığına defnedeceğiz.
Ruhu şad, mekânı cennet olsun.
Işığı bol olsun…
Allah geride kalanlara,tüm ailesine, dostlarına, eşine ve çocuklarına sabır versin…
İnsanoğlu için kurulmuş düzen böyle…
Hepimiz ölümlüyüz!..
Ancak beklenmeyen ve sırasız ölümler daha bir zor ve kabulü katlanması daha can acıtıcı oluyor.
Akılda, yürekte, izanda daha zor kabul ediyor.
Daha doğrusu etmiyor… Edemiyor…
İnsanoğlu istemese de insan isyan ediyor…
Beyninde ve yüreğinde çığlığa dönüşen, “ Neden… Neden?” Sorusu ne yazık ki yanıtsız kalıyor.
Tüm çocuklar annelerini hem çok sever çok zamanda üzerler… Farkına vararak veya varmayarak üzerler.
Çocuklar annelerine o kadar çok güvenirler ki onların evlatları için tüm acılara katlanabileceğini bilirler.
Onların kendilerinden asla vazgeçemeyeceklerini de bilirler…
Annelerin ölümü herkes için zordur.
Büyük kayıptır… Eksilmedir… Tahammülü zor bir acıdır!
Ama evlatlar için annelerinin yitip gitmesi kabul edilemez bir olgudur.
İsyandır… Öfkedir… Kayboluştur.
Sevgili yeğenim Şeyda, aynen bu duygularla boğuşuyor.
Annesini ve daha şimdiden bastıramadığı özlemini ve duygularını şu şiirlerle ifade etmeye çalışıyor:

ANNE SENİ ÇOK ÖZLEDİM
Annesini kaybedenin kendinden başka kimi kalır? Artık bir başınadır. Yeryüzüne yabancılaşır, yatağına yabancılaşır, sesine yabancılaşır... Dostluğun tadı bile acılaşır, sevdanın rengi bile matlaşır... Annesi ölenin yaşam suyu azalır, teninden, saçından başlar renk vermeye... İnsan aslında annesi ölünce başlar ölmeye

İnsanın Annesi Öldüğünde

Sarılıp uyumak için
Vaktin çok olduğu günlerde
Benim sarılacak başka düşlerim vardı.
Geriye dönüp
Varmak için başladığım yere
Başladığım yer yoktu
İnsanın annesi öldüğünde
Biraz kendi de ölür.
Kimsenin bilmediği çocukluğu
Koynuna sığındığı liman ölür…

Kaynak : Güler Buğday/BURSA BAĞIMSIZ